نشست گرامیداشت شهید رجایی با سخنرانی بهزاد نبوی و احمد توکلی

پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :

نشست گرامیداشت سالروز هشتم شهریور 1360 با عنوان «محمدعلی رجایی؛ مردمی یا پوپولیست» با سخنرانی بهزاد نبوی و احمد توکلی برگزار می‌شود.

در این نشست که به همت گروه تاریخ انجمن اندیشه و قلم برگزار می‌شود، مهندس بهزاد نبوی وزیر مشاور و سخنگوی دولت شهید رجایی و دکتر احمد توکلی، وزیر پیشنهادی شهید رجایی و نماینده ادوار مجلس به بیان دیدگاه‌های خود درباره شخصیت فکری و مدیریتی شهید رجایی خواهند پرداخت.

این مراسم روز یکشنبه هفتم شهریورماه از ساعت 17 و 30 دقیقه در محل مسجد الرحمن تهران واقع در خیابان شهید سپهبد قرنی، نرسیده به پل کریمخان، کوچه شهید دهقانی‌نیا (خسرو سابق) برقرار است.

حضور در این نشست برای عموم آزاد است.

در پیش درآمدی که از سوی انجمن اندیشه و قلم در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته، آمده است:

«محمدعلی رجایی، دومین رئیس‌جمهوری ایران که کمتر از دو ماه پس از انتخابش در هشتم تیرماه ١٣٦٠ در انفجار نخست‌وزیری به شهادت رسید به یکی از نمادها و الگوهای مدیریتی در جمهوری اسلامی تبدیل شد.

رجایی که پیش از ریاست جمهوری یکسال سابقه نخست‌وزیری را در دوره ریاست جمهوری بنی‌صدر برعهده داشت، سمبل مردمی و ساده‌زیستی در میان مسئولان جمهوری اسلامی به‌شمار می‌آید.

سبک زندگی رجایی، که پایین‌تر از طبقه متوسط جامعه بود، ارتباط مستقیم و وسیع وی با مردم عادی و رفتار فردی او باعث شد تا شخصیتی متفاوت از دیگر رجال سیاسی و مسئولان بروز کند و از این رو طی ٣٥ سال سپری شده از شهادتش، رجایی همچنان مصداق اصلی شعارهای مردمی به‌شمار می‌آید.

در طول همه این سال‌ها هرگاه خواسته‌اند کسی را به ساده‌زیستی و مردمی بودن بخوانند او را به رجایی تشبیه کرده‌اند؛ تشبیهی که گاه از دید افکارعمومی و ناظران، فریبنده و اغواگرانه دیده و خوانده شده است. در این میان همچنین به نظر می‌آید تشبیهاتی از این دست، گاه به چهره واقعی رجایی لطمه زده و مانع از شناخت درست شخصیت فکری و مدیریتی رئیس‌جمهوری شده است که نوستالوژی او همچنان برای مردم ایران دوست داشتنی و محبوب است. 

اکنون این سؤال مطرح است که سبک مدیریتی رجایی چگونه بود؟

وی مردمی بود یا پوپولیست و آیا این دو با هم متفاوت‌اند؟

برنامه‌ریزی و فعالیت کارشناسی از نگاه شهید رجایی چه جایگاهی داشت؟

نگاه شهید رجایی به مقوله آزادی‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی چه بود؟»